یادداشت-سعید مبین شهیر
جامعه جهانی امروز بیشتر به جامعه شناسان نیاز دارد نه روانشناسان!
هر جامعه ای از عینک خودش جامعه را می بیند و آن را می شناسد.اگر این عینک ها را بر چشم خودمان بزنیم خواهیم دید که مشکلات جوامع در گزاره های بسیاری واحد هستند و این وحدت در متن فرهنگ بررسی می شود.گسترش ارتباطات و به واقعیت پیوستن نگاه هابر ماس صرفا در این تحلیل-که ارتباط می نامیمش-سبب در هم تنیدگی فرهنگ ها و جوامع شده و این نیز به نوبه خود با به همراه داشتن نکات مثبت،پیچیدگی ها و عناصر دفع کننده ای را در جامعه جهانی به وجود آورده است.پیرامون این تحلیل کوچک،بحران های رفتاری و خود شناسی در سطوح عالی آن سست شده و این نیز کمک جامعه شناسان و متفکرانی را می طلبد که در وجود انسان نگاه تازه ای داشته باشند.قطغا فیلسوفان و جامعه شناسان گزینه های مطمئن تری هستند که با فعالیت آنان نیاز کمتری به مسائل خرد و روانشناسان خواهیم داشت.انسان امروز مغرور از دوره ای به نام انسان گرایی و بالا بردن پرچم دموکراسی،بحران هویت پیدا کرده است.بحران خودشناسی پیدا کرده است.انسان امروز با این که انسان گرایی را مبنای پیشرفت خود می داند ولی نمی داند که انسان چیست و چه نگاهی را می تواند به انسان داشته باشد.انسان امروز شبیه ماهی ای شده است که معنی آب را نمی فهمد.منظور ما همه انسان ها صرف نظر از عقاید و فرهنگ هایشان هستند.از خود بیگانگی ای که ما امروز مبتلایش هستیم تنها با یک صمیمیت و همدلی حل می شود.با این شعار که آسایش ما در آسایش همسایه مان است.جنگ برای صلح دیگر جواب نمی دهد و پاسی فیست بودن باید در دست ها و مغز های ما گنجانده شود تا بتوانیم دست دیگری را بگیریم و با وجود دیگری سازش داشته باشیم.با دوستان مروت داشته باشیم و با دشمنان یا کسانی که ما دشمن می نامیمش مدارا.عقل به این حکم می کند.عقل سلیم هر انسانی جدا از فرهنگ و آیینش،به صلح حکم می کند.به سلامتی حکم می کند.یک جرقه برای بیداری جامعه شناسان نیاز است.جامعه شناسانی که پیشرفت های چند صد ساله اخیر را مدیون آن ها هستیم....
14فروردین98